Wydział Prawa i Administracji Uniwersytet Warszawski

Specjalistka w dziedzinie prawa pracy, profesor nauk prawnych, w kadencji 2005–2008 zajmowała stanowisko prorektora Uniwersytetu Warszawskiego, od 2014 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i z urzędu przewodnicząca Trybunału Stanu, w 2018 także przewodnicząca Krajowej Rady Sądownictwa. 

Prawnik, ekonomista i publicysta, doradca podatkowy i radca prawny. Profesor Wydziału Prawa i Administracji UW, Prezes Instytutu Studiów Podatkowych. W latach 1992‑1996 wiceminister finansów odpowiedzialny za przebudowę systemu polskiego prawa podatkowego. Redaktor naukowy komentarzy do ustaw materialnego prawa podatkowego. Redaktor naczelny miesięcznika „Doradca Podatkowy”. Członek Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP. Honorowy Przewodniczący Krajowej Izby Doradców Podatkowych. Członek Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN.

Prawnik, konstytucjonalista, nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych, zastępca Rzecznika Praw Obywatelskich (2007–2010), przewodniczący Rady Legislacyjnej XI kadencji, od 2010 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, przewodniczący Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk w kadencji 2015–2018.

Radca prawny, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa administracyjnego i gospodarczego, były prorektor Uniwersytetu Warszawskiego. Był wiceprezesem i prezesem Rady Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie (1994–2016), członkiem Rady Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta oraz partnerem międzynarodowych kancelarii Weil i Linklaters. Wykładał na szeregu uniwersytetów amerykańskich. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2013). Profesor jest prezesem Sądu Izby Domów Maklerskich, członkiem Rady European Law Institute (ELI) oraz założycielem Kancelarii Prof. Marek Wierzbowski i Partnerzy. „Dziennik Gazeta Prawna” przyznał prof. Wierzbowskiemu Złoty Paragraf jako najlepszemu radcy prawnemu.

Doktor habilitowany nauk prawnych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, wiceminister w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej w rządzie Jerzego Buzka, odpowiedzialny za harmonizację prawa polskiego z prawem UE, były prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (2001-2007). Specjalizuje się w prawie administracyjnym gospodarczym. W 2009 r. został członkiem rady nadzorczej PKO Banku Polskiego z ramienia skarbu państwa i następnie jej przewodniczącym, członek rady nadzorczej Orlen SA. 

Powieściopisarz, nowelista i dramaturg, autor felietonów i licznych recenzji. Jeden z najwybitniejszych pisarzy polskiej literatury współczesnej, kandydat do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1966, 1968). Od 1939 do śmierci Gombrowicz przebywał na emigracji, gdzie powstały utwory tj.: Trans-Atlantyk (1953), Pornografia (1960) i Kosmos (1965), Iwona, księżniczka Burgunda (1938), Ślub (1953) oraz Dziennik.

właśc. Jan Wiktor Lesman - prawnik, adwokat, radca prawny. Poeta i tłumacz, autor tekstów satyrycznych oraz bajek, piosenek i skeczy. Specjalista w dziedzinie prawa autorskiego. Autor komentarza do ustawy o prawie autorskim z 1926 (książka przygotowywana do druku w 1939 ocalała w formie egzemplarzy korekty drukarskiej). W latach 1924–1939 radca prawny ZAiKS-u. Po II wojnie światowej powrócił do zawodu prawnika, był m.in. radcą prawnym w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”.

właśc. Mieczysław Biegun prawnik i polityk, premier Izraela w latach 1977–1983.  Negocjator izraelsko-egipskiego traktatu pokojowego w 1979 r. – za doprowadzenie do podpisania porozumienia otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla (16 grudnia 1978). W trakcie II wojny światowej został aresztowany przez NKWD, przetrzymywany w więzieniu na Łukiszkach w Wilnie i skazany na osiem lat łagru na Syberii. Zwolniony w 1942 r. na mocy układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR (Armia Andersa).

Prawnik, ekonomista, profesor emeritus Uniwersytetu Minnesoty. Przewodniczący Econometric Society. W 1980 otrzymał tytuł doktora honoris causa Northwestern University, w 1989 Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie, w 1993 Uniwersytetu Chicagowskiego i Uniwersytetu Keiō, w 1994 Szkoły Głównej Handlowej, a w 2004 Uniwersytetu w Bielefeld. Laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii (2007).

Adwokat i polityk.  W 1989 r. był ekspertem  „Okrągłego Stołu” (1989),  zastępcą Przewodniczącego Trybunału Stanu (1993-1995), współtwórca Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997, Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP (1997-2000), Szef Kancelarii Prezydenta (1998-2000), Członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego (2000-2005), Poseł na Sejm (2001-2015), Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji  (2004-2005). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997), Wielkim Orderem Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec (2005), Orderem Zasługi I Klasy Republiki Włoskiej (2000).

Prawnik, sędzia, profesor nauk prawnych, w latach 1982–1989 wykładowca Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jednocześnie współpracował z podziemnymi strukturami „Solidarności”. Wiceminister sprawiedliwości (1989–1990), w 1990 objął stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, po czym decyzją Sejmu został wybrany na pierwszego prezesa SN. Funkcję tę pełnił do 1998, będąc z urzędu również przewodniczącym Trybunału Stanu. Po zakończeniu kadencji w Sądzie Najwyższym przeszedł w stan spoczynku, powrócił również do pracy naukowej. Kawaler Orderu Orła Białego i Krzyża Wielkiego Orderu św. Grzegorza Wielkiego, odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Doktor habilitowany nauk prawnych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Sędzia Sądu Najwyższego, w latach 2016–2018 prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej. Pracuje w Katedrze Prawa Cywilnego oraz kieruje Pracownią Prawa Medycznego i Biotechnologii Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadził badania m.in. w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji, Oxford University, Instytucie Maxa Plancka w Hamburgu czy Cardiff School of Law. Specjalizuje się w prawie: konstytucyjnym materialnym i procesowym, cywilnym, europejskim i medycznym.

Prawnik, sędzia, specjalista w zakresie prawa cywilnego i medycznego, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1996–1997 pełnił funkcję prorektora UW. W latach 1997–2006 Sędzia Trybunału Konstytucyjnego, w latach 1998–2006 Prezes Trybunału Konstytucyjnego. Od 2009 sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2012 otrzymał tytuł doktora honoris causa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji.

Doktor habilitowany nauk prawnych, działacz na rzecz praw człowieka, w latach 2010–2015 wiceprezes Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, od 2015 Rzecznik Praw Obywatelskich.

Prawnik i socjolog, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, sędzia, od 1996 do 2016 prezes Sądu Najwyższego kierujący Izbą Cywilną. W 2012, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej, za zasługi na rzecz rozwoju nauki, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, sędzia, od 17 października 1998 do 18 października 2010 pierwszy prezes Sądu Najwyższego i z urzędu przewodniczący Trybunału Stanu.
Odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Prawniczka i polityk, profesor nauk prawnych. W latach 1992–2001 prezes Narodowego Banku Polskiego, przewodnicząca Rady Polityki Pieniężnej w latach 1998–2001, wiceprezes Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR) w latach 2001–2004, posłanka na Sejm RP V kadencji w latach 2005–2006, w latach 2006–2018 prezydent miasta stołecznego Warszawy.

Prawnik specjalizujący się w prawie karnym, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i dyrektor Instytutu Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji UW, od 2016 sędzia Trybunału Konstytucyjnego. W swojej pracy naukowej zajmuje się przede wszystkim teorią prawa karnego, podstawami odpowiedzialności karnej, teorią i filozofią prawa karnego oraz teorią przestępstwa.